Está situada no monte de San Nomedio, cun cumio que
acada os 690m de altura.
O día 7 de Agosto realizase aquí unha romaría, a que
ademais dos veciños desta parroquia acoden tamén as
xentes das parroquias do arredor.
A xente acude a xeito de procesión levando consigo o
Santo/a Patrón/a das súas respectivas parroquias,
acompañados polo son dun grupo de gaiteiros.
As diferentes procesións xúntanse na porta da capela
para o saúdo dos Santos.
Son moitos os asistentes a esta romaría, que
prefiren xantar alí. Algúns levan o xantar das súas
casas e outros aproveitan a ocasión, para degusta-lo
polbo a feira ou o churrasco que alí se vende.
Pola tarde a xente baila o son dos gaiteiros.
Rematada xa a romaría, as xentes voltan cara as súas
casas collendo o camiño de San Pedro de Batallans.
Onde chegando o pé dun cruceiro voltarán bailar o
son dos gaiteiros.
Existe neste monte unha cadeira de pedra moi antiga
e rodeada de
varias lendas:
a) San Nomedio, sentaba nela para falar cos seus
irmáns.
b) San Nomedio, tiña seis irmáns, cando un deles
caeu o río e afogou os outros subiron cada un o alto
dun monte, para tentar o que caira.
Esta lenda é a mais estendida. Os supostos irmáns de
San Nomedio
serían:
a) San Fins: sanda os oídos ( hai que levarlle
tellas)
b) San Bartolomeu: quita o medo (hai que levarlle
coellos e galiñas).
c) San Vicente : sanda os dentes (hai que levarlle
sal)
d) San Sebastián : sanda as reumas
e) San Amaro: sanda os brazos (hai que levarlle
brazos de cera)
f) A Virxe da Ascensión
